‎کار اصلی مجرای ادرار در زنان و مردان هدایت ادرار به خارج از بدن است و مجرای ادراری باید در زمان تخلیه ی ادرار مقاومت کمی داشته باشد تا با انقباضات مثانه ادرار به راحتی تخلیه گردد  .زمانی که که انسدادی در مسیر ادراری باشد ، برای نمونه پس از تورم،یا آسیب یا عفونت و  یا پولیپ های مادرزادی مجرا و تنگی های طول مسیر مجرای ادراری، جریان ادرار را  کاهش می دهد و فرد ، دچار تنگی مجرای ادرار می‌شود . انسداد شدید ممکن است با احتباس دردناک ادراری همراه باشد که نیاز به سونداژ پیدا کند .

اما در تنگی های خفیف تر  با تخلیه نشدن  خوب ادرار، باقیمانده ی ادرار  زمینه ساز عفونت های ادراری مزمن خواهد شد ،گاهی تنها علامت شب ادراری و یا بی اختیاری ادرار است  که به دلیل سرریز شدن ادرار از مثانه ی خالی نشده رخ می دهد .

گاهی به علت پری مثانه نزدیکی دردناک آزاردهنده می شود  و در بسیاری از موارد تکرر و سوزش ادرار  فرد را نگران می کنند.

‎روشهای درمانی متعددی برای مبتلایان تنگی مجرا وجود دارد :

‎1-  روش آندوسکوپیک که مجرا با لوله های فلزی اندازه های مختلف گشاد می شود .این روش هر شش ماه نیاز به تکرار و دیلاتاسیون مجدد داردو به تنهایی برای داشتن عود بالا توصیه نمی شود

‎2- یورتروپلاستی یا گشاد کردن (دیلاتاسیون) مجرا همزمان با برداشت ناحیه ی تنگی و ترمیم مجدد مجرای ادراری با نخ های ظریفی شبیه نخ هایی که قرنیه ی چشم را می دوزند