گزینه های درمانی برای سرطان پیشرفته پروستات (مرحله 4)

به ندرت پیش می آید که سرطان پروستات متاستاز دهد یا به سایر قسمت های بدن سرایت کند. در حدود 90 درصد از همه موارد، این نوع سرطان پروستات در مراحل اولیه، زمانی که بیماری محدود به پروستات است، تشخیص داده می شود. با این حال، زمانی که بیماری گسترش پیدا می‌کند، سلول‌های سرطانی پروستات به مغز، استخوان‌ها، ریه‌ها و کبد گسترش می‌یابند. سلول های سرطانی متاستاتیک پروستات نیز ممکن است در غدد لنفاوی خارج از لگن یافت شوند.

گزینه های درمانی برای مرحله 4

گاهی، گزینه های درمانی سرطان پروستات پیشرفته ممکن است تسکین دهنده در نظر گرفته شود که برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی استفاده می شود. گزینه های درمانی عبارتند از:

هورمون درمانی

یکی از رایج ترین انواع درمان سرطان پیشرفته، هورمون درمانی است. همچنین به عنوان درمان سرکوب آندروژن شناخته می شود. بسیاری از سرطان های پروستات توسط هورمون های مردانه یا آندروژن ها تغذیه می شوند، بنابراین کاهش سطح آندروژن در بیمار ممکن است به کوچک شدن سرطان کمک کند. شکل دیگری از هورمون درمانی مستلزم برداشتن بیضه ها است، زیرا بیضه ها تستوسترون تولید می کنند. اما این امر چندان رایج نیست. در حال حاضر، هورمون درمانی معمولاً شامل داروهایی است که میزان تستوسترون را در بدن کاهش می دهد.

هورمون درمانی ممکن است به مردان مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته تا شش ماه قبل از پرتودرمانی داده شود. ممکن است به آنها هورمون درمانی همراه با پرتودرمانی و پس از آن تا 36 ماه داده شود.

بعضی از مطالعات نشان می‌دهند که هورمون‌درمانی ممکن است در پیشگیری از مرگ ناشی از سرطان پروستات پیشرفته‌تر زمانی که به‌مدت 18 ماه به‌جای شش ماه تجویز شود، مفیدتر باشد. تحقیقات دیگر نشان داد که امید به زندگی در مردانی که 18 ماه یا 36 ماه هورمون درمانی دریافت کرده اند یکسان است، اما برخی از آنها که 18 ماه تحت درمان قرار گرفته اند کیفیت زندگی بهتری را گزارش کرده اند.

سرطان پروستات معمولاً در مراحل اولیه خود، زمانی که هورمون برای رشد آن نیاز است، به هورمون درمانی پاسخ می دهد.

عوارض هورمون درمانی

هورمون درمانی ممکن است باعث عوارض جانبی مرتبط با تستوسترون پایین شود، مانند گرگرفتگی، تعریق، افزایش وزن، کاهش میل جنسی و افسردگی. برخی از مردان نیز ممکن است سینه های متورم، افسردگی، از دست دادن حافظه و مشکلات قلبی را تجربه کنند. در نهایت، سرطان ممکن است به هورمون درمانی مقاوم شود. اگر هورمون درمانی، درمان خود را متوقف کند، پزشکان ممکن است درمان را تغییر دهند.

شیمی درمانی

هنگام درمان سرطان پروستات با شیمی درمانی، داروهای ضد سرطان یا تزریق می شوند یا به صورت قرص مصرف می شوند و از طریق جریان خون به سلول های سرطانی می رسند. شیمی درمانی معمولاً برای درمان سرطان پس از توقف عملکرد هورمون درمانی انجام می شود و به طور کلی یک درمان مستقل نیست.

عوارض جانبی شیمی درمانی

عوارض جانبی شیمی درمانی رایج است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ریزش مو
• زخم های دهان
• کاهش اشتها
• مشکلات گوارشی مانند تهوع، استفراغ و اسهال

در حین شیمی درمانی، بیماران نیز مستعد ابتلا به عفونت هستند زیرا تعداد گلبول های سفید خون آنها کمتر است. سایر عوارض جانبی رایج عبارت‌اند از کبودی یا خونریزی به دلیل تعداد پلاکت های خون کمتر و خستگی ناشی از کاهش تعداد گلبول های قرمز خون.

همچنین ممکن است واکنش آلرژیک شدید به برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان پروستات را تجربه کنید. تیم مراقبت از بیمار ممکن است قبل از هر جلسه داروهایی را برای کمک به جلوگیری از واکنش توصیه کند.

داروی شیمی درمانی پروستات میتوکسانترون ممکن است باعث سرطان خون در مراحل بعدی زندگی شود، اما این نادر است. داروی شیمی درمانی پروستات (استراموستین) ممکن است خطر لخته شدن خون را افزایش دهد.

در طول شیمی درمانی، پزشکان همچنین ممکن است خدمات مراقبت های حمایتی را برای کمک به کاهش عوارض جانبی ارائه دهند. به عنوان مثال، ارائه دهندگان طب طبیعی ممکن است مکمل هایی را برای کاهش حالت تهوع پیشنهاد کنند. همچنین، یک درمانگر ذهن و بدن ممکن است تکنیک‌هایی را برای کمک به بیمار در هنگام شیمی‌درمانی سرطان پروستات، آرامش و احساس اضطراب کمتر توصیه کند.

درمان هدفمند

درمان‌های هدفمند سرطان، داروهایی هستند که ممکن است سلول‌های سرطانی را بدون آسیب رساندن به سلول‌های طبیعی شناسایی کنند. اساساً، این درمان‌های جدید نحوه عملکرد سلول‌های سرطانی را در طول چرخه زندگی خود تغییر می‌دهند، در حالی که تأثیر کمتری بر سلامت و رفاه کلی بیمار نسبت به شیمی‌درمانی دارند. این درمان‌ها برای سرطان پروستات، داروهای خوراکی هستند و به عنوان مهارکننده‌های PARP نیز شناخته می‌شوند.

عوارض جانبی درمان هدفمند

برخی از مردان ممکن است عوارض جانبی مانند اسهال، حالت تهوع و تعداد کم گلبول های قرمز خون را تجربه کنند. سایر عوارض جانبی احتمالی عبارت‌اند از:

• خستگی
• از دست دادن اشتها
• یبوست
• سرفه کردن
• تنگی نفس
• بثورات پوستی
• آزمایش خون کبد نیز ممکن است غیر طبیعی باشد.

یکی از درمان های هدفمند برای سرطان پروستات، ممکن است خطر لخته شدن خون در ریه ها و پاها را افزایش دهد. این داروها همچنین ممکن است باعث سرطان خون مانند سندرم میلودیسپلاستیک یا لوسمی میلوئید حاد شوند، اما این نادر است.

ایمونوتراپی

 یک روش درمانی منحصر به فرد است که از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سلول های سرطانی استفاده می کند. این یک درمان امیدوارکننده برای سرطان پروستات، از جمله انواع پیشرفته یا عود کننده این بیماری است. این روش درمانی ممکن است به تنهایی یا همراه با درمان های دیگر مانند پرتودرمانی و هورمون درمانی استفاده شود.

زمانی که مردان مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهند، اما علائم کمی از خود نشان می‌دهند یا هیچ علائمی از خود نشان نمی‌دهند،

واکسن سرطان و مهارکننده‌های ایمن‌پوست نیز مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

هر واکسن به طور خاص برای بیمار ساخته شده است. از دستگاه مخصوصی برای حذف گلبول های سفید (که بخشی از سیستم ایمنی هستند) از خون استفاده می شود. این روش ممکن است چندین ساعت طول بکشد. گلبول های سفید خون به آزمایشگاه فرستاده می شوند تا با پروتئین (اسید فسفاتاز پروستات) که از بدن در برابر سرطان پروستات محافظت می کند، مخلوط شوند. سپس واکسن از طریق انفوزیون به بیمار داده می شود. این فرآیند دو بار به فاصله دو هفته برای مجموع سه نوبت تکرار می شود. این واکسن ممکن است به سیستم ایمنی کمک کند تا به سرطان پروستات حمله کند. این واکسن ممکن است به مردان کمک کند بیشتر عمر کنند، اما نشان داده نشده است که رشد سرطان را متوقف کند.

مهارکننده های ایمن پوست

راه دیگری برای استفاده از سیستم ایمنی برای جلوگیری از رشد سرطان پروستات است. مهارکننده های چک پوینت ممکن است در مردانی استفاده شود که سلول های سرطان پروستات آنها برای جهش های ژنی خاص مثبت بوده و سرطان آنها پس از درمان با شیمی درمانی عود می کند یا در سراسر بدن پخش شده است. آنها را “نقطه بازرسی” می نامند زیرا مانند سوئیچ هایی عمل می کنند که سیگنالی را روشن می کنند که اجازه پاسخ ایمنی در سلول ها را می دهد. همچنین ممکن است برای خاموش کردن پاسخ ایمنی طراحی شده باشند.

عوارض جانبی ایمونوتراپی

 ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خستگی
• حالت تهوع
• از دست دادن اشتها
• درد مفاصل
• اسهال، بثورات پوستی و خارش نیز ممکن است.

هنگامی که سیستم ایمنی به سایر قسمت‌های بدن حمله می‌کند، عوارض جانبی نادری مانند مشکلات در ریه‌ها، دستگاه گوارش، کلیه‌ها و غدد تولیدکننده هورمون ممکن است ایجاد شود.